Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ O ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
The Life of Saint Nectarios (in English)
ΟΝΟΜΑ (Κατά κόσμον): Αναστάσιος Κεφαλάς
ΗΜΕΡ. ΓΕΝ.: 1 Οκτωβρίου 1846
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝ.: Συληβρία
(Ανατολική Θράκη)
ΗΜΕΡ. ΚΟΙΜ.: 8 Νοεμβρίου 1920
(11:30 μ.μ)
ΟΝΟΜΑ ΠΑΤΡΟΣ: Δημοσθένης
ΟΜΟΜΑ ΜΗΤΡΟΣ: Βασιλική
ΑΔΕΛΦΙΑ: Ήτο ο Πέμπτος κατά σειρά
(Δημήτριος, Γρηγόριος, Σμαράγδα. Σεβαστή, Μαριόρα).
Ανάστημα κανονικόν, Πρόσωπο εις το οποίο ημιλλάτο η αρμονική αναλογία των μερών με την γλυκύτητα της εκφράσεως. Από τους γαλανούς οφθαλμούς διεχύνετο μία ακτινοβολία ομοία προς εαρινόν όρθρον. Και το ακτινοβολούν πρόσωπον εστεφανούτο από χιονόλευκον γενειάδα.
Ήτο ωραία βιβλική μορφή.
Πέραν όμως της γοητείας, την οποία ησκεί η μορφή του, έθελγε κατ' εξοχήν η Αγία ψυχή του. Ήτο σεβάσμιος, πράος, μειλίχιος, ταπεινός, αφιλοχρήματος, εις το άκρον ελεήμων, πραγματικώς άξιος λειτουργός τού Υψίστου.
+ Ο Ύδρας, Σπετσών καί Αιγίνης Ιερόθεος
Την μνήμη τού Αγίου εορτάζομεν στις 3 Σεπτεμβρίου και 9 Νοεμβρίου.
Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ
Ο άγιος Νεκτάριος είναι μία ευλογία. Αποτελεί μία ανεκτίμητη δωρεά τ'ουρανού στον αμαρτωλό πλανήτη μας. Είναι ο άγιος τού αιώνα μας. Η οσιακή τού μορφή δεσπόζει. Η αγία τού βιοτή συγκινή. Τις αρετές και τα θαύματά του, κανείς συγγραφικός κάλαμος δεν μπορεί επάξια να παρουσιάση.
Λάμπει σαν σπάνια μορφή στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Διέπρεψε σε πολλούς τομείς της εκκλησιατικής μας ζωής. Μέσα σε μία κοινωνία και γενιά, <<σκολιά και διεστραμμένη>>, έλαμψε σαν <<τηλαυγέστατος φωστήρ>>. Άναυδος μένει κανείς, όταν διαβάζει το βίο του καί μελετά τα συγγράμματά του. Έκθαμβος στέκεται μπροστά σε μία τόσο πλούσια, πολυμερή και πολυποίκιλη δραστηριότητα. Μία ψυχή άγια, πού φλέγεται από <<έρωτα θείο>> προς τον Θεό, και αγάπη πύρινη προς τον πλησίον. Μύριους τρόπους εύρισκε και δεν έχανε ούτε λεπτό, προκειμέμου να ευαρεστήσει στο Θεό και να διακονήσει τους αδελφούς του Κυρίου, τους <<ελαχίστους>>.
Λειμώνας αρετών καί παράδεισος πνευματικός ο εσωτερικός του κόσμος. <<Οσμή ευωδίας πνευματικής>> ανάδιδε και ανάβλυζε <<τοις εγγύς και τοις μακράν>> ο πλούτος των πνευματικών χαρισμάτων του και αρετών του.
Ήτο <<σκεύος εκλογής>> απο τ'απαλά παιδικά τού χρόνια. Αναστάσιος, ονομαζόταν κατά κόσμον. Κεφαλάς, το επίθετό τού. Γεννήθηκε την 1η του Οκτώβρι 1846, στη Σηλυβρία της Θράκης. Οι γονείς του, Δήμος και Βασιλική Κεφαλά, απλοί κι ευσεβής άνθρωποι. Τον ανάθρεψαν <<εν παιδία και νουθεσία Κυρίου>>. Είχαν συνείδηση της ευθήνης τους σαν γονείς. Πόσο μας διδάσκουν οι γονείς του αγίου! Τι ρόλο παίζει αλήθεια, η χριστιανική οικογένεια στην ανατροφή του παιδιού! Είναι συγκινητικό και εύλωττο το παράδειγμά τους.
Τα πρώτα γράμματα τά'μαθε στη γενέτειρά του. Στη Σηλυβρία της Θράκης. Την Πατρίδα του. Δεκατεσσάρων χρονών πήγε στην Κωνσταντινούπολη γιά να βρεί δουλειά. Φτωχό παιδί. Όμως σα διψασμένο ελάφι τρέχει στις πηγές των υδάτων της <<άνωθεν σοφίας>> για να δροσιστεί. Έτσι εμπλουτίστκε με θεία γνώση, που αργότερα τη χρησιμοποίησε για να δροσίσει με τη σειρά του ψυχές, που δίψαγαν για την αλήθεια και το φως του Χριστού. Σκυμμένος στο βιβλίο. Η μελέτη τον απορροφούσε. Έγραφε. Κρατούσε σημειώσεις. Σα μέλισσα συνέλεγε αξιομνημονεύτα αποφθέγματα από τους Πατερικούς θυσαυρούς. Ὀλ' αυτά, τα εξέδωσε μελλοντικά σε βιβλίο πού καλείτε: <<Λογίων θυσαύρισμα>>. Μέσα σε αυτό, ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τη φιλοπονία και την επιμέλεια του Αγίου.
Η Ζωή του ήταν μία διαρκής προσφορά. Οι πολλές αρετές του. Η ακούραστη προσφορά του στο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης. Τα συνεχή κηρήγματα και οι ομιλίες του. Η ποικίλη άλλη φιλανθρωπική και πνευματική δραστηριότητά του. Ο διάσπυρος ζήλος, που κατάκαιε την αγία του ψυχή γιά την σωτηρίαν των αδελφών ψυχών. Το ανεκτίμητο κοινωνικό του έργο. Όλα αυτά είχαν συγκινήσει βαθιά τη χριστιανική συνείδηση του ποιμνίου του. Και ιδιαίτερα τα πνευματικά παιδιά του, που τον θαύμαζαν και τον αγαπούσαν. Βαθιά μέσα τους, ποθούσαν, ζητούσαν από το Θεό και λαχταρούσαν να τον δούν δε υψηλότερη έπαλξη διακονίας και προσφοράς. Ο πόθος τους αυτός, πραγματοποιήθηκε με τη χειροτονία του σε Επίσκοπο. <<Ο πράος>> και <<ταπεινός τη καρδία>> Άγιος ποτέ δεν είχε διαλογιστεί ή επιθυμήσει μέσα στην Εκκλησία υψηλές θέσεις και εκκλησιαστικά αξιώματα. Η ιερωσύνη τον έφτανε και τον γέμιζε. Όμως, η θεία Πρόνοια διαφορετικά έκρινε. Τον ανέβασε στο ψηλότερο αξίωμα, Του Αρχιερέα. Χειροτονήθηκε λοιπόν Επίσκοπος.
Παρέμεινε όμως ο ίδιος. Ήταν πρότυπο αγαθού. πράου και οσίου Ποιμένα. Κόπιαζε καθ' υπερβολήν. Αγρυπνούσε. Μελετούσε. Έγραφε. Κήρυττε. Καταναλίσκετο σε έργα φιλανθρωπίας και αγάπης. Ζούσε ένα όραμα. Πόθος του κι επιθυμία του διακαής, να τελειοποιήσει τον εαυτό του. Προσπάθειά του διηνεκής, να προοδεύσει πνευματικά. Οι ψηλές κορφές της αρετής και αγιότητας ήταν ο ασίγαστος έρωτας της αγίας του ψυχής. Τίποτα το υλικό δεν τον συγκινούσε. Ανώτερος από τα πρόσκαιρα. Ελεύθερος από τα χαμερπή. Κατώτερα αισθήματα κι επιθυμίες, δεν άγγιζαν την αγνή καρδιά του. Και το αγιασμένο, με τη χάρη του αγίου Πνεύματος, μυαλό του, ανήκε ολοκληρωτικά στον Χριστό. Παρηγορούσε. Βοηθούσε. Ενίσχυε. Ετόνωνε όλους. Κάθε μέρα θυσιαζόταν στο βωμό της αγάπης, για τους αδελφούς του. Ήταν παράδειγμα ζωής αγίας. Παράδειγμα φωτεινό και αξιομίμητο.
Τη θέση του αυτή, θέση που είχε πάρει με την αγιότητά του, στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά κι ενώπιον του Θεού, τη φθόνησαν οι άνθρωποι του καιρού του. Δυστηχώς και από τον κύκλο της Εκκλησίας. Φθόνος άρχισε να κατατρώγει τις ψυχές άλλων Ιεραρχών, έτσι που ζητούσαν την ευκαιρία να εξοντώσουν τον άγιο και να τον εκμηδενίσουν ολοσχερώς. Και το κατόρθωσαν. Ευκολότατα. Ο άγιος. δεν ανήκε στην κατηγορία εκείνων που διαμαρτύρονται. Απολογούνται. Δυσανασχετούν, για τις κατηγορίες, που τους απευθύνουν. Ερίζουν και χειροδικούν . Έπεσε θύμα, λοιπόν, της ραδιουργίας και της συκοφαντίας, των εχθρών του. Απομακρύνθηκε, από τη θέση του, από τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, γιατί είχε διαδοθεί κατάλληλα η φήμη, ὀτι ο άγιος Νεκτάριος, επιδίωκε να καταλἀβει το θρόνο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας.
Στη δοκιμασία του αυτή, φάνηκε η ανεξικακία και η καλοσύνη του αγίου. Η μακροθυμία που έδειξε και η ευγένειά του ήταν κάτι το άνευ προηγουμένου . Ο Άγιος ήρεμος, αθόρυβα απομακρύνθηκε χωρίς καθόλου να διαμαρτυρηθεί.
Μετά από στερήσεις και δοκιμασίες, διορίστηκε ιεροκήρυκας. Η τσέπες του μόνιμα άδειες. Ότι εισέπραττε τα διέθετε πάντα για σκοπούς φιλανθρωπικούς. Ήταν κακός εργοδότης του εαυτού του. Δε σταματούσε μέρα και νύχτα την αγιοπατερική διδασκαλία. Οι ακροατές του δεχόντουσαν τα νάματα της Ευαγγελικής σοφίας και δροσιζόντουσαν. Την αγιοπατερική διδασκαλία, την οποία κατείχε, στην απλότητα του κηρύγματος του αγίου, γίνονταν μάννα ουράνιο κι έτρεφε τις πεινασμένες ψυχές. Τον εαυτό του δεν τον λογάριαζε. Επιδίωξή του, ν'αναπαύσει τους άλλους σωματικά και ψυχικά. Εργάστηκε με ζήλο όπου μετατέθηκε. Αργότερα τον κάλεσαν να αναλάβει τη διεύθυνση της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου Σχολής όπου ο άγιος έκανε μέγα έργο. Στις μέρες του η σχολή γνώρισε μεγάλη φήμη και βγήκαν από τις τάξεις της, σαν μαθητές του αγίου, μαγάλες φυσιογνωμίες της εκκλησίας μας.
Ιδιαίταιρη αγάπη τον διέκρινε προς τον μοναχισμό. Αργότερα ίδρυσε στην Αίγινα Ιερά Μονή. Κουραζόταν σωματικά και ψυχικά. Χωρίς ανάπαυλα. Στην κυριολεξία εκδαπανιόταν στο έργο της σύμπηξης και ανάπτυξης της μονής. Κατέλαβε υπεράνθρωπες προσπάθειες και υποβλήθηκε σε υπέρμετρους κόπους και μόχθους προκειμένου να δει το μοναστήρι όπως εκείνος το οραματιζόταν.
Ήρθε όμως η ευλογημένη ώρα να φύγει ο άγιος από τα του κόσμου τούτου. Ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του. Αφορμή μία αρρώστια, συνήθης στα μεγάλα άτομα. Με την κοίμήσή του, μία ευωδία ξεχύνθηκε στο δωμάτιο που νοσηλεύτηκε. Αμέσως, έλαβε χώρα το πρώτο θαύμα. Ένας ασθενής θεραπεύθηκε, χωρίς ο ίδιος να το περιμένει, μόλις άγγιξε, χωρίς να το θέλει, τη φανέλλα του αγίου.
Τα τόσα θαύματα, που έγιναν και κατά την οσιακή κοίμηση του αγίου, αλλά και στα μετέπειτα χρόνια, είναι αδύνατον να αριθμηθούν. Το λείψανο του αγίου και άλλα ενθυμήματα προσωπικά δικά του, ευλαβικά φυλάσσονται στην αγία Μονή του και κάθε μέρα, κάνουν πλήθος θαυμάτων. Πλήθος προσκύνητών συρρέει εκεί. Πονεμένοι γονατίζουν και χύνουν δάκρυα και θεραπεύονται. Τίποτα δεν είναι ανίατο και αθεράπευτο για τον άγιο Νεκτάριο. Τον άγιο του αιώνα μας.
Κατά κοινή ομολογία, ο άγιος Νεκτάριος αναδείχθηκε στους εσχάτους καιρούς, που ζούμε, αστέρι πρώτου μεγέθους, στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας του Χριστού. Θείος γιατρός όλων. Κοινός και καθολικός ευεργέτης. Είναι ο άγιος που ευλαβούνται όλοι. Δεν υπάρχει ορθόδοξη εκκλησία χωρίς προσκυνητάρι του αγίου. Χιλιάδες ναοί έχουν ανεγερθεί προς τιμήν του. Το όνομα Νεκτάριος, ασύνηθες μέχρι πρότινος, συνηθίζεται τώρα και πολλοί γονείς, εκπληρώνοντας κάποιο τάμα η ζώντας κάποιο θαύμα, δίνουν στα παιδιά τους το όνομά του. Το προφέρουν μυριάδες στόματα κι ανακουφίζει χιλιάδες πονεμένες ψυχές. Όλοι σήμερα έχουν κάτι να πουν από τη θαυματουργική επέμβαση του αγίου. Είναι ένας άγιος με ζωντανή παρουσία στο σύγχρονο, απομακρυσμένο από το Θεό κόσμο μας.
Τα τόσα θαύματα, που έγιναν και κατά την οσιακή κοίμηση του αγίου, αλλά και στα μετέπειτα χρόνια, είναι αδύνατον να αριθμηθούν. Το λείψανο του αγίου και άλλα ενθυμήματα προσωπικά δικά του, ευλαβικά φυλάσσονται στην αγία Μονή του και κάθε μέρα, κάνουν πλήθος θαυμάτων. Πλήθος προσκύνητών συρρέει εκεί. Πονεμένοι γονατίζουν και χύνουν δάκρυα και θεραπεύονται. Τίποτα δεν είναι ανίατο και αθεράπευτο για τον άγιο Νεκτάριο. Τον άγιο του αιώνα μας.
Κατά κοινή ομολογία, ο άγιος Νεκτάριος αναδείχθηκε στους εσχάτους καιρούς, που ζούμε, αστέρι πρώτου μεγέθους, στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας του Χριστού. Θείος γιατρός όλων. Κοινός και καθολικός ευεργέτης. Είναι ο άγιος που ευλαβούνται όλοι. Δεν υπάρχει ορθόδοξη εκκλησία χωρίς προσκυνητάρι του αγίου. Χιλιάδες ναοί έχουν ανεγερθεί προς τιμήν του. Το όνομα Νεκτάριος, ασύνηθες μέχρι πρότινος, συνηθίζεται τώρα και πολλοί γονείς, εκπληρώνοντας κάποιο τάμα η ζώντας κάποιο θαύμα, δίνουν στα παιδιά τους το όνομά του. Το προφέρουν μυριάδες στόματα κι ανακουφίζει χιλιάδες πονεμένες ψυχές. Όλοι σήμερα έχουν κάτι να πουν από τη θαυματουργική επέμβαση του αγίου. Είναι ένας άγιος με ζωντανή παρουσία στο σύγχρονο, απομακρυσμένο από το Θεό κόσμο μας.
The Life of Saint Nectarios (in English)
ΟΝΟΜΑ (Κατά κόσμον): Αναστάσιος Κεφαλάς
ΗΜΕΡ. ΓΕΝ.: 1 Οκτωβρίου 1846
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝ.: Συληβρία
(Ανατολική Θράκη)
ΗΜΕΡ. ΚΟΙΜ.: 8 Νοεμβρίου 1920
(11:30 μ.μ)
ΟΝΟΜΑ ΠΑΤΡΟΣ: Δημοσθένης
ΟΜΟΜΑ ΜΗΤΡΟΣ: Βασιλική
ΑΔΕΛΦΙΑ: Ήτο ο Πέμπτος κατά σειρά
(Δημήτριος, Γρηγόριος, Σμαράγδα. Σεβαστή, Μαριόρα).
Ανάστημα κανονικόν, Πρόσωπο εις το οποίο ημιλλάτο η αρμονική αναλογία των μερών με την γλυκύτητα της εκφράσεως. Από τους γαλανούς οφθαλμούς διεχύνετο μία ακτινοβολία ομοία προς εαρινόν όρθρον. Και το ακτινοβολούν πρόσωπον εστεφανούτο από χιονόλευκον γενειάδα.
Ήτο ωραία βιβλική μορφή.
Πέραν όμως της γοητείας, την οποία ησκεί η μορφή του, έθελγε κατ' εξοχήν η Αγία ψυχή του. Ήτο σεβάσμιος, πράος, μειλίχιος, ταπεινός, αφιλοχρήματος, εις το άκρον ελεήμων, πραγματικώς άξιος λειτουργός τού Υψίστου.
+ Ο Ύδρας, Σπετσών καί Αιγίνης Ιερόθεος
Την μνήμη τού Αγίου εορτάζομεν στις 3 Σεπτεμβρίου και 9 Νοεμβρίου.
Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ
Ο άγιος Νεκτάριος είναι μία ευλογία. Αποτελεί μία ανεκτίμητη δωρεά τ'ουρανού στον αμαρτωλό πλανήτη μας. Είναι ο άγιος τού αιώνα μας. Η οσιακή τού μορφή δεσπόζει. Η αγία τού βιοτή συγκινή. Τις αρετές και τα θαύματά του, κανείς συγγραφικός κάλαμος δεν μπορεί επάξια να παρουσιάση.
Λάμπει σαν σπάνια μορφή στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Διέπρεψε σε πολλούς τομείς της εκκλησιατικής μας ζωής. Μέσα σε μία κοινωνία και γενιά, <<σκολιά και διεστραμμένη>>, έλαμψε σαν <<τηλαυγέστατος φωστήρ>>. Άναυδος μένει κανείς, όταν διαβάζει το βίο του καί μελετά τα συγγράμματά του. Έκθαμβος στέκεται μπροστά σε μία τόσο πλούσια, πολυμερή και πολυποίκιλη δραστηριότητα. Μία ψυχή άγια, πού φλέγεται από <<έρωτα θείο>> προς τον Θεό, και αγάπη πύρινη προς τον πλησίον. Μύριους τρόπους εύρισκε και δεν έχανε ούτε λεπτό, προκειμέμου να ευαρεστήσει στο Θεό και να διακονήσει τους αδελφούς του Κυρίου, τους <<ελαχίστους>>.
Λειμώνας αρετών καί παράδεισος πνευματικός ο εσωτερικός του κόσμος. <<Οσμή ευωδίας πνευματικής>> ανάδιδε και ανάβλυζε <<τοις εγγύς και τοις μακράν>> ο πλούτος των πνευματικών χαρισμάτων του και αρετών του.
Ήτο <<σκεύος εκλογής>> απο τ'απαλά παιδικά τού χρόνια. Αναστάσιος, ονομαζόταν κατά κόσμον. Κεφαλάς, το επίθετό τού. Γεννήθηκε την 1η του Οκτώβρι 1846, στη Σηλυβρία της Θράκης. Οι γονείς του, Δήμος και Βασιλική Κεφαλά, απλοί κι ευσεβής άνθρωποι. Τον ανάθρεψαν <<εν παιδία και νουθεσία Κυρίου>>. Είχαν συνείδηση της ευθήνης τους σαν γονείς. Πόσο μας διδάσκουν οι γονείς του αγίου! Τι ρόλο παίζει αλήθεια, η χριστιανική οικογένεια στην ανατροφή του παιδιού! Είναι συγκινητικό και εύλωττο το παράδειγμά τους.
Τα πρώτα γράμματα τά'μαθε στη γενέτειρά του. Στη Σηλυβρία της Θράκης. Την Πατρίδα του. Δεκατεσσάρων χρονών πήγε στην Κωνσταντινούπολη γιά να βρεί δουλειά. Φτωχό παιδί. Όμως σα διψασμένο ελάφι τρέχει στις πηγές των υδάτων της <<άνωθεν σοφίας>> για να δροσιστεί. Έτσι εμπλουτίστκε με θεία γνώση, που αργότερα τη χρησιμοποίησε για να δροσίσει με τη σειρά του ψυχές, που δίψαγαν για την αλήθεια και το φως του Χριστού. Σκυμμένος στο βιβλίο. Η μελέτη τον απορροφούσε. Έγραφε. Κρατούσε σημειώσεις. Σα μέλισσα συνέλεγε αξιομνημονεύτα αποφθέγματα από τους Πατερικούς θυσαυρούς. Ὀλ' αυτά, τα εξέδωσε μελλοντικά σε βιβλίο πού καλείτε: <<Λογίων θυσαύρισμα>>. Μέσα σε αυτό, ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τη φιλοπονία και την επιμέλεια του Αγίου.
Η Ζωή του ήταν μία διαρκής προσφορά. Οι πολλές αρετές του. Η ακούραστη προσφορά του στο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης. Τα συνεχή κηρήγματα και οι ομιλίες του. Η ποικίλη άλλη φιλανθρωπική και πνευματική δραστηριότητά του. Ο διάσπυρος ζήλος, που κατάκαιε την αγία του ψυχή γιά την σωτηρίαν των αδελφών ψυχών. Το ανεκτίμητο κοινωνικό του έργο. Όλα αυτά είχαν συγκινήσει βαθιά τη χριστιανική συνείδηση του ποιμνίου του. Και ιδιαίτερα τα πνευματικά παιδιά του, που τον θαύμαζαν και τον αγαπούσαν. Βαθιά μέσα τους, ποθούσαν, ζητούσαν από το Θεό και λαχταρούσαν να τον δούν δε υψηλότερη έπαλξη διακονίας και προσφοράς. Ο πόθος τους αυτός, πραγματοποιήθηκε με τη χειροτονία του σε Επίσκοπο. <<Ο πράος>> και <<ταπεινός τη καρδία>> Άγιος ποτέ δεν είχε διαλογιστεί ή επιθυμήσει μέσα στην Εκκλησία υψηλές θέσεις και εκκλησιαστικά αξιώματα. Η ιερωσύνη τον έφτανε και τον γέμιζε. Όμως, η θεία Πρόνοια διαφορετικά έκρινε. Τον ανέβασε στο ψηλότερο αξίωμα, Του Αρχιερέα. Χειροτονήθηκε λοιπόν Επίσκοπος.
Παρέμεινε όμως ο ίδιος. Ήταν πρότυπο αγαθού. πράου και οσίου Ποιμένα. Κόπιαζε καθ' υπερβολήν. Αγρυπνούσε. Μελετούσε. Έγραφε. Κήρυττε. Καταναλίσκετο σε έργα φιλανθρωπίας και αγάπης. Ζούσε ένα όραμα. Πόθος του κι επιθυμία του διακαής, να τελειοποιήσει τον εαυτό του. Προσπάθειά του διηνεκής, να προοδεύσει πνευματικά. Οι ψηλές κορφές της αρετής και αγιότητας ήταν ο ασίγαστος έρωτας της αγίας του ψυχής. Τίποτα το υλικό δεν τον συγκινούσε. Ανώτερος από τα πρόσκαιρα. Ελεύθερος από τα χαμερπή. Κατώτερα αισθήματα κι επιθυμίες, δεν άγγιζαν την αγνή καρδιά του. Και το αγιασμένο, με τη χάρη του αγίου Πνεύματος, μυαλό του, ανήκε ολοκληρωτικά στον Χριστό. Παρηγορούσε. Βοηθούσε. Ενίσχυε. Ετόνωνε όλους. Κάθε μέρα θυσιαζόταν στο βωμό της αγάπης, για τους αδελφούς του. Ήταν παράδειγμα ζωής αγίας. Παράδειγμα φωτεινό και αξιομίμητο.
Τη θέση του αυτή, θέση που είχε πάρει με την αγιότητά του, στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά κι ενώπιον του Θεού, τη φθόνησαν οι άνθρωποι του καιρού του. Δυστηχώς και από τον κύκλο της Εκκλησίας. Φθόνος άρχισε να κατατρώγει τις ψυχές άλλων Ιεραρχών, έτσι που ζητούσαν την ευκαιρία να εξοντώσουν τον άγιο και να τον εκμηδενίσουν ολοσχερώς. Και το κατόρθωσαν. Ευκολότατα. Ο άγιος. δεν ανήκε στην κατηγορία εκείνων που διαμαρτύρονται. Απολογούνται. Δυσανασχετούν, για τις κατηγορίες, που τους απευθύνουν. Ερίζουν και χειροδικούν . Έπεσε θύμα, λοιπόν, της ραδιουργίας και της συκοφαντίας, των εχθρών του. Απομακρύνθηκε, από τη θέση του, από τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, γιατί είχε διαδοθεί κατάλληλα η φήμη, ὀτι ο άγιος Νεκτάριος, επιδίωκε να καταλἀβει το θρόνο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας.
Στη δοκιμασία του αυτή, φάνηκε η ανεξικακία και η καλοσύνη του αγίου. Η μακροθυμία που έδειξε και η ευγένειά του ήταν κάτι το άνευ προηγουμένου . Ο Άγιος ήρεμος, αθόρυβα απομακρύνθηκε χωρίς καθόλου να διαμαρτυρηθεί.
Μετά από στερήσεις και δοκιμασίες, διορίστηκε ιεροκήρυκας. Η τσέπες του μόνιμα άδειες. Ότι εισέπραττε τα διέθετε πάντα για σκοπούς φιλανθρωπικούς. Ήταν κακός εργοδότης του εαυτού του. Δε σταματούσε μέρα και νύχτα την αγιοπατερική διδασκαλία. Οι ακροατές του δεχόντουσαν τα νάματα της Ευαγγελικής σοφίας και δροσιζόντουσαν. Την αγιοπατερική διδασκαλία, την οποία κατείχε, στην απλότητα του κηρύγματος του αγίου, γίνονταν μάννα ουράνιο κι έτρεφε τις πεινασμένες ψυχές. Τον εαυτό του δεν τον λογάριαζε. Επιδίωξή του, ν'αναπαύσει τους άλλους σωματικά και ψυχικά. Εργάστηκε με ζήλο όπου μετατέθηκε. Αργότερα τον κάλεσαν να αναλάβει τη διεύθυνση της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου Σχολής όπου ο άγιος έκανε μέγα έργο. Στις μέρες του η σχολή γνώρισε μεγάλη φήμη και βγήκαν από τις τάξεις της, σαν μαθητές του αγίου, μαγάλες φυσιογνωμίες της εκκλησίας μας.
Ιδιαίταιρη αγάπη τον διέκρινε προς τον μοναχισμό. Αργότερα ίδρυσε στην Αίγινα Ιερά Μονή. Κουραζόταν σωματικά και ψυχικά. Χωρίς ανάπαυλα. Στην κυριολεξία εκδαπανιόταν στο έργο της σύμπηξης και ανάπτυξης της μονής. Κατέλαβε υπεράνθρωπες προσπάθειες και υποβλήθηκε σε υπέρμετρους κόπους και μόχθους προκειμένου να δει το μοναστήρι όπως εκείνος το οραματιζόταν.
Ήρθε όμως η ευλογημένη ώρα να φύγει ο άγιος από τα του κόσμου τούτου. Ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του. Αφορμή μία αρρώστια, συνήθης στα μεγάλα άτομα. Με την κοίμήσή του, μία ευωδία ξεχύνθηκε στο δωμάτιο που νοσηλεύτηκε. Αμέσως, έλαβε χώρα το πρώτο θαύμα. Ένας ασθενής θεραπεύθηκε, χωρίς ο ίδιος να το περιμένει, μόλις άγγιξε, χωρίς να το θέλει, τη φανέλλα του αγίου.
Τα τόσα θαύματα, που έγιναν και κατά την οσιακή κοίμηση του αγίου, αλλά και στα μετέπειτα χρόνια, είναι αδύνατον να αριθμηθούν. Το λείψανο του αγίου και άλλα ενθυμήματα προσωπικά δικά του, ευλαβικά φυλάσσονται στην αγία Μονή του και κάθε μέρα, κάνουν πλήθος θαυμάτων. Πλήθος προσκύνητών συρρέει εκεί. Πονεμένοι γονατίζουν και χύνουν δάκρυα και θεραπεύονται. Τίποτα δεν είναι ανίατο και αθεράπευτο για τον άγιο Νεκτάριο. Τον άγιο του αιώνα μας.
Κατά κοινή ομολογία, ο άγιος Νεκτάριος αναδείχθηκε στους εσχάτους καιρούς, που ζούμε, αστέρι πρώτου μεγέθους, στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας του Χριστού. Θείος γιατρός όλων. Κοινός και καθολικός ευεργέτης. Είναι ο άγιος που ευλαβούνται όλοι. Δεν υπάρχει ορθόδοξη εκκλησία χωρίς προσκυνητάρι του αγίου. Χιλιάδες ναοί έχουν ανεγερθεί προς τιμήν του. Το όνομα Νεκτάριος, ασύνηθες μέχρι πρότινος, συνηθίζεται τώρα και πολλοί γονείς, εκπληρώνοντας κάποιο τάμα η ζώντας κάποιο θαύμα, δίνουν στα παιδιά τους το όνομά του. Το προφέρουν μυριάδες στόματα κι ανακουφίζει χιλιάδες πονεμένες ψυχές. Όλοι σήμερα έχουν κάτι να πουν από τη θαυματουργική επέμβαση του αγίου. Είναι ένας άγιος με ζωντανή παρουσία στο σύγχρονο, απομακρυσμένο από το Θεό κόσμο μας.
Τα τόσα θαύματα, που έγιναν και κατά την οσιακή κοίμηση του αγίου, αλλά και στα μετέπειτα χρόνια, είναι αδύνατον να αριθμηθούν. Το λείψανο του αγίου και άλλα ενθυμήματα προσωπικά δικά του, ευλαβικά φυλάσσονται στην αγία Μονή του και κάθε μέρα, κάνουν πλήθος θαυμάτων. Πλήθος προσκύνητών συρρέει εκεί. Πονεμένοι γονατίζουν και χύνουν δάκρυα και θεραπεύονται. Τίποτα δεν είναι ανίατο και αθεράπευτο για τον άγιο Νεκτάριο. Τον άγιο του αιώνα μας.
Κατά κοινή ομολογία, ο άγιος Νεκτάριος αναδείχθηκε στους εσχάτους καιρούς, που ζούμε, αστέρι πρώτου μεγέθους, στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας του Χριστού. Θείος γιατρός όλων. Κοινός και καθολικός ευεργέτης. Είναι ο άγιος που ευλαβούνται όλοι. Δεν υπάρχει ορθόδοξη εκκλησία χωρίς προσκυνητάρι του αγίου. Χιλιάδες ναοί έχουν ανεγερθεί προς τιμήν του. Το όνομα Νεκτάριος, ασύνηθες μέχρι πρότινος, συνηθίζεται τώρα και πολλοί γονείς, εκπληρώνοντας κάποιο τάμα η ζώντας κάποιο θαύμα, δίνουν στα παιδιά τους το όνομά του. Το προφέρουν μυριάδες στόματα κι ανακουφίζει χιλιάδες πονεμένες ψυχές. Όλοι σήμερα έχουν κάτι να πουν από τη θαυματουργική επέμβαση του αγίου. Είναι ένας άγιος με ζωντανή παρουσία στο σύγχρονο, απομακρυσμένο από το Θεό κόσμο μας.
The Life of Saint Nectarios (in English)